روستای عجیب و غریب صخره ای ایران

 از دوردست در دل کوه حفره هایی را می بینی با نظمی که در قرار گرفتنشان که تو را مطمئن می کنند، غار یا جاذبه ای طبیعی نیستند. نزدیک تر که می شوی اما، در جاده با تابلوی " روستای صخره ای میمند " روبرو می شوی، یکی از روستاهای تاریخی و عجیب ایران که در گوشه ای از شهر بابک استان کرمان، از نظرها پنهان مانده. از اهالی روستا درباره تاریخش که پرس و جو کنی، می بینی که قدمت اش به هزاره ها می رسد، همان زمانی که انسان ها کوه ها را بخاطر عظمت و قدرتشان می پرستیدند. اما راز ساخت این خانه ها چیست؟ چه کسی آن ها را ساخته؟ هنوز هم انسان ها در آن سکونت دارند یا نه؟ اینها سوالاتی است که جوابشان را در ادامه برایتان گفته ایم، داستان سفر به روستاهای عجیب و غریب صخره ای میمند، بنابراین با ما همراه باشید.

 

 

 

روستای میمند

هرچند که نه اهالی و نه تاریخ شناسان هنوز نمی دانند که این مجموعه دقیقا توسط چه کسانی بوجود آمده، اما یقینا جز نخستین سکونتگاه‌های بشری در ایران به شمار می‌رود و قدمتش به ۸ تا 12 هزار سال می رسد. تمدن امروزی روستا به دوره ساسانیان برمی گردد و حتی به عنوان میراثی جهانی در یونسکو ثبت شده. به پای کوه که می رسی، دقیق که می شوی، می بینی که خانه هایی که به نام " کیچه " معروف اند، در دو تا پنج طبقه بر روی یکدیگر و شبیه به آپارتمان های امروزی ساخته شده اند. در واقع همین نوع از معماری در زمانی که وسایل ساخت و ساز بسیار ابتدیی بوده، باعث شگفت انگیز شدن روستای میمند شده. البته عده ای هم نظریه سکونتگاه بودن غارها را رد کرده و باور دارند که اینجا تنها مکانی برای عبادت و دفن مردگان بوده اما بعدها مردم به خاطر شرایط آب و هوایی و یا در امان ماندن از خطرات، برای زندگی داخل آنها شدند. در ادامه سری به کیچه ها میزنیم، به مسجد، حمام، رستوران سنتی و ... که هرکدام در عین سادگی موجب حیرتتان می شوند. اما قبل از هر چیز، عکس هایی زیبایی از روستا را برایتان قرار داده ایم.

 

 

 

مهمان کیچه های میمند می شویم حس وارد شدن به این خانه های سنگی که در دل کوه کنده و ساخته شده اند با هیچ چیز قابل مقایسه نیست. درب چوبی کوتاهی باز می شود، خم می شوی و داخل، همه جا تاریک است و تا چشمانت عادت کند نمی دانی که سرت را می توانی بالا بیاوری یا نه. اما نور که از در به داخل کیچه وارد شد، سقف را میبینی که به اندازه قد تو بلند است، می ایستی و خانه ای سنگی را میبینی با فرش، اسباب و اثاثیه منزل و گاهی هم ستونی سنگی که در میان آن قرار گرفته. وسایل منزل گاهی سنتی هستن تا آنجایی که نامشان هم را نمی دانی و گاهی هم امروزی. اما تمام خانه ها " دیدون " دارند، اجاقی که در کنج خانه قرار گرفته و آن طور که گفته شده، دود حاصل از سوختن هیزم در آنهاست که علاوه بر  گرم کردن کیچه ها، موجب ایزولاسیون آن ها و در نتیجه جلوگیری از تخریبشان تا امروز شده. کمی بیشتر که کیچه ها را نگاه کنی متوجه می شوی که نقشه منظمی ندارند، مثلا سقف ها کوتاه و بلند هستن و بعضی از اتاق ها کاملا گرد. کیچه های مسکونی هم کوچک و بزرگ دارند، اما هیچ کدام از نود متر مربع بزرگ تر نیستند. کف آن ها با کف پوش های نمد، مخشیف، گلیم و قالیچه فرش شده و دیوار و سقف ها هرچند که سیاه رنگ هستن اما زنان میمندی آن ها را با صنایع دستی تزئین و زیبا کرده اند.