خورخوره؛ روایت روستایی که مردمانش خوره کتاب هستند

 روستای خورخوره در هفتمین جشنواره روستاها و عشایر دوستدار کتاب، یکی از 10 روستای برتر انتخاب شد؛ این روایت حاصل یکی دو ساعت بازدید از این روستا و گپ‌وگفت با اهالی خورخوره است.

به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز مهاباد؛ در روستاها معمولا هر نسلی پاتوقی برای خود دارند. زمستان‌ها که کار کشاورزی تقریبا تعطیل است، این پاتوق‌ها شلوغ‌تر و پر همهمه‌تر می‌شود. پیرمردهای روستا جلوی یکی از مغازه‌های آفتاب‌خور را پاتوق قبل از ظهر خود کرده‌اند؛ پنج شش نفری با فاصله‌هایی از هم روی پله‌های مغازه نشسته‌اند؛ از میانه محفل پیرانه آنها دود چپق‌هایشان در هوای آفتابی آخرین روزهای زمستان و البته کمی سرد روستای خور‌خوره بلند می‌شود.

کاک مراد و محمود دولت‌آبادی

تسبیح بزرگ و زرد رنگ تا پای زانوی شلوار کردی قهوه‌ای‌اش آمده است. صدای دانه‌های تسبیح که یکی یکی از لای انگشتان دست کاک مراد سقوط می‌کنند، وسط صحبت‌هایم با او شنیده می‌شود. قدش کوتاه است و موهای سرش رو به سپیدی گذاشته‌اند. وقتی می‌گوید 48 ساله است جا می‌خورم. چهره‌اش پیرتر از سن‌اش نشان می‌دهد؛ کارش کشاورزی و باغداری است و بیشتر از مقطع راهنمایی درس نخوانده است. اما از نویسندگانی چون محمود دولت آبادی و کتاب کلیدر، جک لندن و کتاب سپید دندانش حرف می‌زند؛ عقرب آخرین کتابی است که خوانده ولی اسم نویسنده‌اش را فراموش کرده است. وقتی  از کاک مراد می‌پرسم اسم بهترین کتابی که تاکنون خوانده است را بگوید، سریع و شق و رق جواب می‌دهد " کتاب عدالت". می‌خواهم مطمئن شوم، برای همین اسم نویسنده کتاب را می‌پرسم. خودم هم شناختی از کتاب ندارم؛ حدس می‌زنم از کتاب‌های چپ‌گرایانه و سوسیالیستی باشد. کاک مراد کمی مکث می‌کند و با صداقتی که حتی از چهره ماسک زده‌اش نیز عیان است می‌گوید "یادم رفته است"؛ چند لحظه بعد در میانه‌ی گفت‌وگوهایمان به یکباره اسمی را با صدای بلند دو بار بر زبان می‌آورد؛ "مایکل سندل، الان یادم آمد، اسم نویسنده کتاب عدالت مایکل سندل بود". این بخشی از گفت و گوی من با یکی از اهالی روستای خور‌خوره در آخرین هفته اسفند ماه 99 است.  کتاب خواندن بخشی از کار روزانه مردم اینجاست. فرقی نمی‌کند که بزرگسال باشند یا بچه، زن باشند یا مرد. هرکس به نحوی از کتاب استفاده می‌کند. یکی مثل کاک رحمان که سواد خواندن ندارد و کتاب‌های امانتی را پسرش شب‌ها برایش می‌خواند و یکی هم مثل کومار کلاس دومی که عاشق کتاب‌های شعر و داستان است و هر روز ظهر حداقل نیم ساعت کتاب می‌خواند. 

https://mrbilit.com/mag/

خورخوره؛ روایت روستایی که مردمانش خوره کتاب هستند